अनुभव भन्ने कुरा अजीबको हुँदोरहेछ !

कहिले कहीं कति आसानी साथ हाँसिदिनु पर्छ मान्छेले, ता कि आफ्नो सिधापनले ऊनिहरुको आपराधिक मानसिकतालाई अपाङ्ग बनाई दियोस ।
म राजनीति झन् भयङ्कर र रिलेसनसिप मृत प्राय: भएको एउटा गाउँमा पुगेर उभिन्छु । मलाई बिल्कुल डर लागेको हुँदैन तर  मनभरि दुखेसो हुन्छ । पीडा हुन्छ । एक प्रकारको अमिलो खेद उब्जिएर आउँछ । मलाई आफ्नै माटामाथि थुक्ने हिम्मत बिल्कुल हुन्दैन, तर राजनीतिको घोडा चडेर गोप्य मिटिंगमा दिनभर गाएब हुने र रातभर भिष्म पितामह बन्न खोज्ने आफन्ती अनुहारहरू आफ्नो बैचारिकताको सिमान्ततामा तैरिदै गएझै लागिरहेथ्यो । त्यसबेला, त्यो दिन मैले एउटा भ्रमलाई स्वीकारेको थिएँ र बिस्तारी मुस्कुराएको थिएँ ।
जीवन भोग्नुसंग हमेशा सवाल राख्छ । अनुभवका टुक्रा टुक्राले जीवनको लम्बाईको हिसाब राख्छन् । फरक-फरक परिस्थितीमा  मान्छे फरक-फरक  बनिसकेको हुन्छ । अनुहारको उपस्थिती र ब्यबहारको प्रुस्तुती नमिल्दा लाग्न थाल्छन । र फेरी एउटा ज्ञान अर्थात् भ्रमको जन्म भैसकेको हुन्छ ।

जसरी  हरेक भ्रम सहित एउटा ज्ञानको जन्म हुन्छ, ठीक त्यसरी नै हरेक भ्रम सहित अर्को ज्ञानको मृत्यु पनि हुन्छ । तर यो अनुभव भन्ने कुरा चाहीं सँधै अजीबको हुँदोरहेछ !